Foto van verkenjegeest.

Bij de voordeur gekomen zie ik plots vanuit de hoek van mijn oog de buurman, twee deuren verder. Een Syrische vluchteling, dat was wel duidelijk aan hoe hij sprak tegen zijn mobiel. De taal is mij onbekend maar iedereen verstaat "alahu ackbar, mohammed mogammed, alhamdullilah en inshaalah". 
Hij ziet mij en roept "wacht". Ik wacht geschokt. 

Hij rent naar binnen en komt met handenvol snoep naar buiten. Hij ziet waarschijnlijk aan mij dat ik wel iets lekkers lust.
Vervolgens probeert hij mij met lichamelijk 'geweld', met zich mee te trekken, richting zijn huis.

Ik roep "STOP". 
En begin te vertellen met handen en voeten dat ik de Islam ken, de Koran in huis heb, en dat ik weet dat zijn geloof niet toestaat dat een vrouw, zeker zonder hoofddoek zich zonder begeleiding tussen de mannen begeeft. Daarbij, mijn eigen geloof hanteert ook die regel.

De walm van goede whisky in zijn adem verwelkomt mij, terwijl zijn armen hebberig om mij heen raken.
"Ik neee, Islam", jengelt hij dronken terwijl zijn ogen naar boven gericht zijn. "Jij bang".
Nee, ik ben niet bang, ik ben een Europese sterke vrouw en ik weet wat ik moet doen, gaat er door mijn hoofd. De gedachte al snel bedwelmd door de whisky-kussen in mijn nek en op mijn wang.
"Kom" zegt hij weer en probeert mijn lichaam te verplaatsen. Ik ben te zwaar voor hem.

Dan probeer ik een aantal dingen over zijn geloof te zeggen op een vriendelijke doch enigszins wel paniekerige manier. Probeer hem in te laten zien dat ik het begrijp en glimlach vriendelijk, opgesloten tussen zijn warme armen en tegen zijn zachte lichaam aangedrukt.
Maar hoe meer ik glimlach en vriendelijkheid toon hoe sterker hij overtuigd raakt dat ik het leuk vind.

Ik betrek mijn Arabische vrienden erbij die ik via mijn mobiel aan hem toon, dan laat hij los en vraagt of ze wel eens bij mij komen.
Door in het gesprek de Koran erbij te betrekken wordt hij rustiger en leer ik dat hem wordt opgedragen door de vluchtelingen organisaties en Gemeente, niet te vertellen waar hij vandaan komt en wat zijn geloof is. Dit om eventuele problemen te voorkomen.

Meteen besef ik het gevaar hiervan. Want niet alleen kunnen wij hem niet compleet begrijpen maar ook moet hij zijn afkomst en geloof verloochenen. Huis en haard en wie weet hoeveel vrienden en familieleden verloren, en het dan mogen verdrukken in het land waarvan je eigenlijk bent overtuigd dat het bewoond wordt door afvalligen. 

Ja, dat is een 'recipe for disaster'.

Hij probeert het nog wel eens, die mooie warmbloedige man met zijn brutale glimlachje.

Maar ik glimlach niet meer, ter zelfverdediging.